Die Engelse en hulle reëls

Wat op dees aarde is dit met die Engelse en hulle obsessie met die vervoer van beeste? Feitlik elke keer wat die sonnetjie sy kop uitsteek agter die wolkbank oor Groot-Brittanje, waarsku al wat koerant is mos dat dit ingevolge die regulasies te warm is om vee te verskuif op die tubes en die busse.

So what? Mense wat klippe gooi, bly nie in glashuise nie; as jy aan hoogtevrees ly, behoort jy nie valskermspring as ‘n sportsoort te kies nie, en sover ek weet het g’n plaasdier enigiets verloor op die London Underground nie.

Of het jy al ooit iemand gesien wat met ‘n bees opdaag by Leicester Square en vra vir twee kaartjies op die Piccadilly-lyn, Heathrow toe? Afgesien van enigiets anders, gaan jy redelik sukkel om jou metgesel by die roltrappe af te kry; dit gaan byvoorbeeld ‘n neukery afgee wanneer mense probeer verbysteek en Blommetjie die Koei se is nie in staat om ver genoeg regs te hou vir haar boude om uit almal se pad te bly nie.

Maar dis wel nogal interessant dat die Health & Safety reëls in hierdie land – wat so verskriklik baie te sê het oor minimum temperature, en selfs reguleer hoe hoog ‘n mens teen ‘n leër mag uitklim voordat jy ‘n stellasie moet laat bou wanneer jy wil hê dat ‘n gloeilamp vervang word – so tjoepstil is oor die hitte. En dit gaan nie net oor publieke vervoer nie: wanneer die hoogsomer so stomend raak dat selfs die treinspore begin smelt, moet jy ook maar net opsnork in jou warm kantoor. Ja-nee, lugverkoeling is voorwaar ‘n voorreg in Engeland en geensins ‘n reg nie. As jy wil, kan jy verlof insit en by die huis verder gaan ly, maar die regulasies gaan jou g’n niks help nie.

Toe die lugverkoelingstelsel in ons kantoor verlede week inkonk en ek uitvind van Health & Safety se doodse stilswye in hierdie verband, het dié stukkie “logika” my so ontstel dat ek in ‘n hewige argument met my baas betrokke geraak het oor die Engelse en hulle simpel reëls. En ek weet nie of dit die hitte was wat hom ook aangetas het nie, maar ek dink nie die man het dit met die nodige diplomasie en grasie hanteer nie; sonder om te aarsel, het hy my reguit hel toe gestuur. Ek het nogal uitgesien na die trip: ek’s redelik seker dat dit dáár heelwat koeler sou wees as wat dit dié betrokke middag in Londen was.

Uiteindelik het ek besluit om die kantoor te verlaat en gym toe te gaan; daar het ek toe maar in die sauna gaan sit totdat ek op die ou end genoegsaam afgekoel het.

Intussen is een van die dames wat saam met my werk swanger. Die anderdagmôre stap die man van HR by haar kantoor in met ‘n vraelys wat hy oënskynlik van Health & Safety af kom. Is daar dalk blootstelling aan verbode chemikalieë of gifstowwe wat enigsins ‘n nadelige uitwerking kan hê op die ongebore kind, wil hy onder meer weet. Ek hoop regtig nie so nie – maar wat van die res van ons? Is daar dan niemand wat omgee oor al die lewensgevaar waarin ek myself dag vir dag in die kantoor bevind nie? Wat van my baas en sy gereelde effek op my bloeddruk?

Dit het egter geheel en al die koek gevat toe ek nou die dag lees oor die lot van die Stockwell-skerpskutters, ja hulle wat ‘n jaar gelede verantwoordelik was vir die onnodige dood van ‘n onskuldige jongeling uit Brasilië. Aanvanklik het dit mos gelyk asof niemand aan die pen gaan ry vir hierdie ligte misverstandjie nie, maar toe kom dit op die lappe dat die verantwoordelike partye hulself dalk tog in die warm water kan bevind… en dít op grond van die Health & Safety regulasies.

Praat van die Engelse en hulle subtiele sin vir humor. Dis met ander woorde geen probleem as jy van jou arbeiders verwag om in te kom werk toe in ‘n bus of ‘n tube waar die temperature styg tot 40 grade Celsius of meer nie, en die kantoor se lugverkoelingstelsel kan ook maar breek sonder dat jy nodig het om iets vir hulle te doen. Maar skiet per ongeluk iemand dood in die uitvoering van jou pligte, en daar is wel ‘n kans dat jy dalk net te ver gegaan het in die aantasting van sy of haar gesondheid en veiligheid.

Dankie tog daarvoor, dit alles behoort my heelwat lekkerder te laat slaap vanaand. Behalwe dat ek op die dood nie aan die slaap kan raak nie.

Dis net te bleddie warm.


Voetstoots van Tonder
23 Julie 2006